Προ-ιστορία

Πολύ θέλω να σας αφηγηθώ την ιστορία της Μαρισούλας, οπωσδήποτε ως μαμά είμαι προκατειλημμένη, αλλά όσοι την ήξεραν μπορούν να σας επιβεβαιώσουν ότι ήταν μια εξαιρετική αγαπητή, γλυκιά και ταλαντούχα κοπέλα, που ενέπνευσε όλους με το μπρίο και την αγάπη της για τη ζωή. Μπορεί να έζησε μόνο 33 χρόνια, όμως κατάφερε να ζήσει μια πολύ ευτυχισμένη ζωή και με τη θετική ενέργεια και επιμονή της μπόρεσε, παρά όλα τα πρακτικά προβλήματα λόγω Ατελούς Οστεογένεσης, να πετύχει όλους τους στόχους και τα όνειρά της. Πιστεύω πως το παράδειγμα της Μαρισούλας μπορεί ακόμη να εμπνέει και να βοηθάει άλλους συνανθρώπους.

Ένα Ολλανδικό-Ελληνικό Ζευγάρι

Αλλά πριν αρχίσω με την ιστορία, να συστηθώ και να σας πω (με λίγα λόγια) την προϊστορία; Είμαι η Marie-Claire/Κλαίρη Bergé (μια Ολλανδέζα, Ιστορικός, με καταγωγή από την Breda / Μπρεντά) που στις διακοπές / Interrailtour συνάντησα τον σύζυγό μου, τον Γιώργο Καταραχιά (καπετάνιος του Ελληνικού Εμπορικού Ναυτικού, με καταγωγή από τα Τρίκαλα Θεσσαλίας), την 14η Αυγούστου 1976 μπροστά στο Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα.

Έπειτα από μια σύντομη γνωριμία και 10 γράμματα με ζήτησε σε γάμο (ήταν σαν μια «Άρλεκιν ρομάντζα»), αρραβωνιαστήκαμε ακριβώς ένα χρόνο από όταν γνωριστήκαμε, ο Γιώργος βρήκε ένα καράβι με στάσεις στην Ολλανδία και εγώ άρχισα μαθήματα Ελληνικά. Παντρευτήκαμε στην Ολλανδία 28 Ιουνίου 1978, στο Δημαρχείο της Μπρεντά και στη Μεγάλη Εκκλησία με καθολική λειτουργία, μετά το ταξίδι του μέλιτος από την Ολλανδία στην Ελλάδα, παντρευτήκαμε 30 Ιουλίου επίσης στην Ορθόδοξη Εκκλησία στο Γαλάτσι.

Σχεδόν ένα χρόνο ταξίδευα μαζί με τον Γιώργο στο βαπόρι, όταν έμεινα έγκυος, γύρισα στο Γαλάτσι να ετοιμάσω το σπίτι μας και ο Γιώργος ήρθε έγκαιρα για τη γέννηση της κόρης μας, της Ελένης, που είχε τα κάστανα μάτια και μαλλιά του μπαμπά.

Η πραγματικότητα του ναυτικού είναι ότι πρέπει να ταξιδεύει τουλάχιστον 9 με 10 μήνες τον χρόνο, για να έρθει μετά 3 μήνες για διακοπές, χωρίς Ίντερνετ τα γράμματα ήταν η καλύτερη επικοινωνία, τηλέφωνα ήταν σπάνια (μόνο σε λιμάνια και αν μπορούσε να πάει σε τηλεφωνικό κέντρο). Ένα καλοκαίρι στην Ολλανδία στις γονείς μου, όπου μπορούσε να έρθει ο Γιώργος, ήταν ένα ωραίο διάλειμμα, αλλά η καθημερινότητα δεν ήταν εύκολη. Ύστερα από έναν δύσκολο χρόνο, που είχα μια αποβολή και πέθανε ο πεθερός μου από καρκίνο, είχα την ευκαιρία να ξαναταξιδέψω με τον Γιώργο στο καράβι, τώρα μαζί με την Ελένη (που ήταν τότε 2 χρονών), ήταν σαν μια όμορφη οικογενειακή κρουαζιέρα στο Βιετνάμ και στην Ταϊλάνδη, με το ευχάριστο αποτέλεσμα να ξαναμείνω έγκυος.

Η δεύτερη κόρη μας γεννήθηκε Κυριακή 21 Νοεμβρίου 1982, ήταν ξανθιά με γκρίζα-μπλε μάτια και την ονομάσαμε Μαρία-Αθανασία (Μαρία από τη δική μου οικογένεια και Αθανασία από τον πατέρα του Γιώργου), Μαρισούλα τη λέγαμε.

Μια «Μικρή Ολλανδέζα» στην Αθήνα

Κάναμε μια συμφωνία με τον Γιώργο, ότι θα γύριζε πάντα μέσα Νοέμβρη για τα γενέθλια και τις εορτές, και όταν ταξίδευε το καλοκαίρι, θα πηγαίναμε στην Μπρεντά-Ολλανδίας στους γονείς μου, που θα μπορούσαμε να τον δούμε όταν θα ερχόταν το καράβι του στο Ρότερνταμ ή στην Αμβέρσα. Εγώ μιλούσα Ολλανδικά με τα κορίτσια και Ελληνικά έμαθαν από τον Γιώργο, τη Γιαγιά και το σχολείο, έτσι είχαν δύο γλώσσες, δύο χώρες και κουλτούρες.

Ιδιαίτερο ότι η Ελένη με την ελληνική ομορφιά της έχει πιο ολλανδικό χαρακτήρα, που η Μαρισούλα, που ήταν ολόιδια η «μικρή Ολλανδέζα» με τα ξανθά πλεξουδάκια της, είχε την πιο ελληνική ψυχή.

– Marie-Claire / Κλαίρη Καταραχιά Bergé, μητέρα της Μαρισούλας

Θέλετε να μάθετε την ιστορία της Μαρισούλας; Στη συνέχεια, διαβάστε τη βιογραφία της.