«Alleen in de klas»
Er was eens een goede en mooie school. Op een dag gingen de kinderen naar de kerk…. En ik bleef…. alleen…. in de klas. Ze zouden 2 uur wegblijven, geen 2 uren, maar 2 lesuren. Mij hebben ze zeker vergeten. Nu zit ik alleen in de klas. Ik ben de bewaker van deze klas, dat er niets gestolen word. Enkele keren hoor ik voetstappen!…. en weer…. weggaan. Nu kwamen er twee of drie kinderen die basket spelen, uit de kerk ontsnapt. Weer…. alleen…. Wat nu te doen? De klas is leeg, niet helemaal, want er zijn tassen en jassen. Allemaal zijn ze in de kerk, behalve enkelen die nu komen, waarschijnlijk hoorden ze dat we kerk hadden en kwamen ze later. De tijd is 8:50 in de ochtend, de zon begint zachtjes in de klas te schijnen. Laten we eens zien hoe lang ik zal moeten wachten.
De kinderen vergeten me snel. Ik zag alle kinderen maar niemand zei me: “we gaan nu naar de kerk, kom je, of blijf je hier alleen?”. Waarschijnlijk is dat het, het laatste. Gisteren kregen we onze punten en iedereen zei dat ze daarna in de pan gaan met uitjes, zout en peper, en andere groenten en kruiden. De tijd verstrijkt en nog niemand te zien. Het is nu 9:20 in de ochtend, de zon verlicht de klas nu volledig. De klas is nummer 15 de laatste, van deze rij, eindelijk ze komen! 9:25
EINDE
– Marisoula Katarachia